Słownik tłumaczy, iż nawrócenie polega na uznaniu zła, które się popełniło plus podjęciu decyzji o tym, ażeby tego negacja logiczna powtarzać. Oczywiście owo słuszne, przecież do wnętrza Piśmie św. greckie słowo oznaczające nawrócenie, metanoia, ma o wiele szersze znaczenie. Oznacza ono zmianę myślenia, która spośród kolei prowadzi aż do zmiany sposobu działania dodatkowo reagowania w naszym życiu. Przed Chrystusem nawrócenie oznaczało odrodzenie się aż do przestrzegania Prawa – powaga tego, co ono mówi, zaś stanięcie w środku posłuszeństwie poniżej niego. Ale Jezus, rozpoczynając swoją publiczną realizacja, powiedział: „Nawracajcie się plus wierzcie do wnętrza Ewangelię”. On sprawił, iż te duet aspekty – Prawo także kult – zatwardziały się jednością, a nawrócenie miało następnie znaczyć nie tak wiele sąd w przeszłość, ile pójście do przodu. Dobra Nowina jest czymś, wewnątrz co wkraczamy na wskroś wiarę. To sens głosili później apostołowie wewnątrz dniu zesłania Ducha Świętego: „Nawróćcie się – powiedział aż do nich Piotr – natomiast niech wszystek spośród was ochrzci się wewnątrz reputacja Jezusa Chrystusa na rozgrzeszenie grzechów waszych, natomiast weźmiecie w darze Ducha Świętego” (Dz 2, 38). Co tedy składa się na nasze nawrócenie? TRZY KROKI DO NAWRÓCENIA1. Przyjęcie zbawczej miłości Jezusa Chrystusa, przyjęcie decyzji o przyjęciu Go jako swojego Pana również życiu jako Jego uczeń. Jednocześnie jest to największe badanie wolności, jaka jest nam dana. 2. Żal za grzechy. Grzech to nieposłuszeństwo w obliczu Boga, z tej przyczyny powinniśmy współczuć, podczas podczas gdy go popełniamy. Jednak boleść z powodu grzechów owo jeszcze negacja logiczna nawrócenie – jest poprzednio nie prędzej odbiór życia, do wnętrza którym nie ma obecnie potępienia. Nie chodzi z tej przyczyny o podniecenie smutku (samo wewnątrz sobie destrukcyjne), natomiast o boleść, który prowadzi aż do przemiany serca. Spowiedź jest wyrazem nawrócenia plus jest konieczna do tego, abyśmy mogli zawrzeć do porządku naszą relację z Bogiem, zatem ów sakrament jest na rzecz nas wielkim darem. Uczciwe przyznanie się zaś wyznanie naszych grzechów rozpoczyna się od pracy Ducha Świętego w nas, który prowadzi do przyjęcia przebaczenia również do przemiany naszego serca.Jednak wiele osób wyznaje wciąż te same grzechy także nie widzi żadnej poprawy. Wierzy, iż zostały im one przebaczone, aliści jest jakaś zator, która nie pozwala im przyjąć mocy nawrócenia. A to naprowadza nas na trzecia część dyscyplina nawrócenia.3. Uwolnienie od chwili zwodzenia. Częścią każdego grzechu jest zwodzenie, co Jezus potwierdził na krzyżu, mówiąc: „Ojcze, przebacz im, gdyż negacja logiczna wiedzą, co czynią”. Po ludzku wiemy do syta bez liku, by dopuścić odpowiedzialność w środku wszelkie zło, jakie uczyniliśmy. Jednak nie jesteśmy aż do końca świadomi tego, co pociąga za sobą krajowy grzech. Nie rozumiemy w środku pełni, na kształt wybitnie obrażamy Boga, jakim sposobem ranimy samych siebie plus jakim sposobem ogromnie szkodzimy innym. Gdybyśmy to zobaczyli, o wiele mniej byśmy grzeszyli. A nie widzimy, tak więc że starszy kłamstwa przyczynia się (pośrednio albo wyraźnie) aż do naszego grzechu. Zachęcam aż do niezwykle ważnej refleksji: na sposób mydlenie oczu plus zwodzenie złego ducha działa w moim życiu. Ta myśl jest wybitnie istotna, ponieważ wystawienie pokus na światło Boże jest na rzecz nas drogą aż do wolności wewnątrz Chrystusie.NA WŁASNEJ SKÓRZE… 40 lat temu, do wnętrza 1970 r. w pojedynkę doświadczyłem chrztu w Duchu Świętym także spotkałem Jezusa. Zacząłem w owym czasie czytać Pismo św. i kiedy przeczytałem Nowy Testament – uświadomiłem sobie, że wiele z niego nie rozumiem. W który procedura ci wszyscy zbiorowość ludzka, o których jest dykcja do wnętrza Ewangelii, byli uwalniani na mocy Jezusa spośród mocy złego ducha? Jednak był we mnie natychmiast Duch Święty, w następstwie tego wiedziałem, iż to, co czytam, jest prawdą.Niedługo nadal przyjechał do mnie mój kumpel, który był w tamtym czasie w środku seminarium, a powiedział, iż podczas spotkania modlitewnego modlono się za niego także został uwolniony. Nie rozumiałem, co puder na myśli. Powiedział mi, że pył trudność spośród masturbacją – wyznawał owo, rozmawiał o tym problemie z kierownikiem duchowym, stosował się do wszystkich jego wskazówek, jednakowoż w dalszym ciągu był zajęty tym grzechem. Wtedy pomodlono się zbyt niego oraz… obecnie jest wolny. To mnie zszokowało! Pomyślałem, iż chyba że to prawdziwość, to wiele rzeczy w środku moim życiu wymaga takiej modlitwy, tudzież jest jeszcze morze innych ludzi, którym jest dozwolone by w ów wyjście pomóc. I ano, metodą prób także błędów, zacząłem wypatrywać luby pod adresem uwolnieniu.Kilka lat po doświadczeniu chrztu w środku Duchu Świętym odczułem, że potrzebuję w dalszym ciągu więcej uzdrowienia. I istotnie, Bóg okazał mi łaskę a pewne osoby modliły się zbytnio mnie, abym mógł przeżyć wewnętrznego uzdrowienia wewnątrz relacji z moim ojcem. Owoce tej modlitwy mnie zaskoczyły – zauważyłem, że jest we mnie więcej odwagi, gdy mówię aż do dużych grup ludzi. Nie byłem w tej chwili w taki sposób zamknięty także skoncentrowany na sobie. Zrozumiałem później, iż Bóg ma odwzorowanie pod naszego życia, jednakże taki idea ma i szatan. To on chciał, abym żył równoczesny lękiem tudzież w życiu nie podjął tego, co przeznaczył mi Bóg. Dlatego doszedłem do wniosku, iż potrzebuję uzdrowienia na głębszym poziomie również… uwolnienia. NIE TYLKO KRĘGOSŁUP Gdy do wnętrza 1985 r. pojechałem na konferencję – Pan zaczął krajać na drobne kawałki moje serce. Wiernie służyłem Panu, byłem liderem wspólnoty, robiłem całość, co aż do mnie należało, tudzież postępowałem nieco, jednakże… moje napęd oziębło. Zawsze myślałem o sobie jako o synu marnotrawnym, który powrócił aż do domu Ojca, ale w ową stronę Pan Bóg zaczął mi dawać do obejrzenia także grzechy „starszego brata”. Bóg po trafienie kolejny skruszył moje serce a doprowadził mnie aż do łez. Dzięki tym doświadczeniom powstała moja pierwsza lektura – „Powrót starszego brata”, która mówi o grzechach serca, o osądzie, o krytyce plus poczuciu wyższości.Podczas konferencji spotkałem pewnego księdza, o którym wiedziałem, że modli się o uwolnienie. Pomyślałem sobie: A, co w ową stronę, pójdę aż do niego. Najbardziej skłonił mnie aż do tego smutek kręgosłupa, który często dokuczał mi przed różnymi ważnymi wydarzeniami, więc także i wtedy.Gdy w ciągu tej modlitwy duszpasterz mnie zapytał, co mi się przydarzyło – odpowiedziałem spontanicznie, nie tyle spośród głowy, co spośród serca, iż w środku pierwszej klasie zostałem upokorzony przed całą klasą. Wtedy poprowadził nade mną modlitwę uwolnienia a wyrzeczenia się zła. Kiedy stanął w autorytecie Jezusa, sprzeciwiając się szatanowi – poczułem, iż jest szczyptę wewnątrz mnie, co uważałem zbytnio punkt programu siebie samego, oraz w tej chwili to ze mnie wychodzi! I gwałtownie stałem się wolny. Ksiądz nazwał to „coś” odrzuceniem, wskutek tego wyrzekłem się odrzucenia, oraz Pan mnie uwolnił. Zobaczyłem w takim przypadku, w jakim stopniu czynów w środku moim życiu było popełnionych z lęku przed odrzuceniem – wzorem wiele zamknięcia się w środku sobie, chronienia samego siebie, jako wiele egoizmu... Myślę, że ten przypadek pomoże nam uświadomić sobie, z jakiego powodu uwolnienie odkąd zwodzenia prowadzi nas do nawrócenia. To kłamstwa, do wnętrza które uwierzyliśmy i które nosimy wewnątrz sobie –sprawiają, że jesteśmy zamknięci a negacja logiczna umiemy zezwolić miłości Boga. Już samo poznanie tego, co jest do wnętrza naszym sercu – daje wolność. Czasem to, co w środku sobie nosimy, wydaje się naszym przyjacielem. Niektórych rzeczy trzymamy się kurczowo, tym samym wyrzeczenie się ich przypuszczalnie ronić się nam ryzykowne. Tak się aż do nich przyzwyczailiśmy, że boimy się, jacy będziemy, kiedy odrzucimy owo wszystko. Dlatego musimy pragnąć Boga o rewelacja prawdy o nas – tudzież prawdziwość wyzwala!
Biada zuchwałej duszy, która sobie uroiła, iż jeżeli od chwili Ciebie odejdzie, owo coś lepszego znajdzie. W którąkolwiek zwróci się stronę — do wnętrza tylna część, w bok, apiać w przód — wszędzie jej pełnia dolega okrutnie. A na odwrót Tyś spokojem. I oto jesteś blisko. I uwalniasz odkąd nieszczęsnego błądzenia, stawiasz nas na drodze Twojej, pocieszasz oraz mówisz: „Biegnijcie — Ja was obejmować będę, Ja was powiodę, Ja was tam poniosę”Tajemnica grzechu: zagubienieBolesnym doświadczeniem, które naznacza zbieg okoliczności człowieka, jest błądzenie prowadzące do zagubienia. „Wszyscyśmy pobłądzili na miarę owce, wszystek z nas się obrócił w odniesieniu do własnej drodze” (Iz 53,6). „Błądzili po pustych bezdrożach, do miasta zamieszkałego negacja logiczna znaleźli drogi. Cierpieli zagłodzenie natomiast głód oraz wygasało do wnętrza nich byt” (Ps 107,4n). W świetle powyższych tekstów Pisma Świętego grzesznik jawi się jako podstawa podatna na złudzenia, do wnętrza których potrafi uzyskać uparcie, aż do tragicznego finału. Podobnie w charakterze jeden z bohaterów powieści Goldinga — duszpasterz budujący tytułową wieżę na kościele. Miasteczko zamiera w strachu, wiedząc, że konstrukcja dachu negacja logiczna ma prawa wytrzymać. Obłęd zaślepionego wizjonera kończy się katastrofą: bastion wali się z hukiem, niszcząc dom modlitwy oraz okoliczne domy, tudzież mężczyzna już sam popada do wnętrza obłęd.Grzech objawia się jako astronomiczny nurt do przepaści (wewnątrz przekonaniu, że podążam aż do krainy szczęścia) ewentualnie jako zagubienie na pustynnych bezdrożach. W pierwszym przypadku gość łamie sobie kości. Iluzja szczęścia dlatego że jest gdy sztuka filmowa wyświetlany na ścianie. Gdy ktoś usiłuje wskoczyć wewnątrz jego środek, wali głową w środku mur. Gdy diablik stwarzał poświęcony Antoniemu iluzje ponętnej kobiety wewnątrz jego pustelni, pozostawał niewzruszony. Zdawał sobie sprawę, iż jest wciągany do wnętrza grę pozorów, która ma rozbić jego wierność Bogu natomiast zwyciężyć nieustępliwe zapędy podążania ścieżką Prawdy.W drugim przypadku — nieustannych zmian kierunku marszu na pustyni — człek pogrąża się w rozpaczy, osamotnieniu zaś poczuciu bezsensu. Św. Augustyn po latach uznał, iż ściganie zbyt tym, co wydawało mu się pięknem wartym zachodu, wyprowadziła go na bezdroże:W nawróceniu pierwszą sprawą jest szacunek własnego stanu. Człowiek potrafi latami powściągać rozpacz przeżytej katastrofy także zakładać sobie żywot na dnie przepaści. Pomaga mu wewnątrz tym stosowanie najprzeróżniejszych „uśmierzaczy”, które pozwalają nie zachodzić w głowę pogruchotanych kości. Te środki zaradcze do tej pory w wyższym stopniu pustoszą duchowy system człowieka, zamieniając go w snujące się widmo. Ich rozliczny spektrum sprowadza się do wszelkiego rodzaju stanów amoku, które odrywają człowieka od czasu jego własnego serca, zaś tym samym od chwili Boga, Źródła Prawdy.W doświadczeniu grzechu oraz jego gorzkich owoców dominują u ludzi wierzących i pragnących nawrócenia trzy postawy. Pierwsza to wrażenie słabości dodatkowo niemocy autentycznego powrotu do Boga. Lęk, że w życiu nie uda mi się zwyciężyć ogromnego dystansu, kto wyznacza moje istotnie dalekie odejście. Być prawdopodobnie to właśnie próba stało się udziałem Judasza, jaki do wnętrza swoim osamotnieniu uznał, iż negacja logiczna istnieje aktualnie rozwiązanie powrotu. Zbyt z dużej odległości odszedłem, bym był w środku stanie mówić: cała do tyłu!Druga wygląd owo ogromne wrażenie winy, odbierające zacięcie aż do życia także uważanie do siebie. Człowiek w istocie wybitnie koncentruje się na własnym upadku, iż jego mrok przysłania mu łaska Boga.Czasem do wnętrza prawdziwym przeżyciu żalu zbytnio grzechy przeszkadza psychiczne wrażenie winy, wewnątrz którym w centrum uwagi jesteśmy my sami. Cierpimy, iż z powodu naszych pomyłek plus złych wyborów ucierpiało nasze dobre imię. Jak mogłem istnieć taki opóźniony? Jak mogłem to uczynić? Jak mogłem owo komunikować?Trzecia ustosunkowanie się owo zapędy zrobienia gruntownego porządku w środku swoim życiu moralnym plus religijnym oparta w wielu przypadkach na wierze, iż wsio da się przepracować również uleczyć własnym, konsekwentnym wysiłkiem. Radykalizm poprawy siebie płynie z drugiej strony niejednokrotnie z lęku przedtem zatratą siebie w grzechu, jeślibym zaniedbał duchowej pracy. Być prawdopodobnie ta powierzchowność rodzi się z poczucia, że chyba że mam zasłużyć na Bożą czułość, muszę unaocznić się odpowiednią żarliwością, która przywróci mi Bożą aprobatę.Odrębnym problemem jest absencja myślenia o nawróceniu jako drodze, na której do końca życia będzie się w środku człowieku dokonywała wewnętrzna przemiana. Nie ma bo takiego momentu, w którym moglibyśmy rzec: — Dziękuję Ci, Boże, iż jestem do tego stopnia doskonały. Przypowieść o celniku dodatkowo faryzeuszu stanowi ogłoszenie przedtem postawą definitywnego zwycięzcy do wnętrza duchowych bojach.Poszukajmy w środku słowie Bożym tropów wiodących do odkrycia Bożego pomysłu na od początku do końca przeżyte nawrócenie.Zachwyt, który rodzi się w duszy Augustyna, ma swoje źródło do wnętrza odkryciu zasadniczego na rzecz chrześcijańskiego rozumienia nawrócenia faktu: Bóg przychodzi do grzesznika, tak aby otworzyć mu oczy na liczebność, w środku jakim się znajduje. Przychodzi, aby wynieść go na własnych rękach spośród piekła, aż do którego zabłądził.Ewangeliczną ilustracją Boskiej obecności w sąsiedztwie grzeszniku jest spotkanie spośród Samarytanką (J 4,1–42). Życie tej kobiety jest nadzwyczajnie mocnym obrazem ludzkiego zagubienia. „Miała pięciu mężów” — negacja logiczna kochanków, jednak mężczyzn, u których pragnęła odnaleźć szczęście. Błąka się wzorem w środku zaklętym kręgu, kluczy po pustyni do wnętrza rozpaczliwym oczekiwaniu, iż tym społem się uda, że znajdzie właściwego mężczyznę, źródło, które ją napoi. Rozmowa z Jezusem pomaga odsłonić bolesną ranę jej serca. Może znaleźć własne zagubienie, negacja logiczna czując się wobec tym potępioną. Droga przychodzi do Samarytanki, rozpościera się u jej poranionych na jednej nodze na oślep stóp. Tą drogą będzie mogła udać się do „miasta zamieszkałego” (Ps 107,5).Pozostając u Ojca, jest Chrystus prawdą także życiem; oblekając się do wnętrza truchło, stał się drogą. Nie powiedziano ci: „Pracuj a szukaj miły, abyś doszedł aż do prawdy i życia”. Nie owo ci powiedziano. Wstań, leniwcze, rozwiązanie sama aż do ciebie przyszła również śpiącego obudziła cię ze snu, oby cię istotnie obudziła! Wstań również chodź!
Biada zuchwałej duszy, która sobie uroiła, iż jeżeli od chwili Ciebie odejdzie, owo coś lepszego znajdzie. W którąkolwiek zwróci się stronę — do wnętrza tylna część, w bok, apiać w przód — wszędzie jej pełnia dolega okrutnie. A na odwrót Tyś spokojem. I oto jesteś blisko. I uwalniasz odkąd nieszczęsnego błądzenia, stawiasz nas na drodze Twojej, pocieszasz oraz mówisz: „Biegnijcie — Ja was obejmować będę, Ja was powiodę, Ja was tam poniosę”Tajemnica grzechu: zagubienieBolesnym doświadczeniem, które naznacza zbieg okoliczności człowieka, jest błądzenie prowadzące do zagubienia. „Wszyscyśmy pobłądzili na miarę owce, wszystek z nas się obrócił w odniesieniu do własnej drodze” (Iz 53,6). „Błądzili po pustych bezdrożach, do miasta zamieszkałego negacja logiczna znaleźli drogi. Cierpieli zagłodzenie natomiast głód oraz wygasało do wnętrza nich byt” (Ps 107,4n). W świetle powyższych tekstów Pisma Świętego grzesznik jawi się jako podstawa podatna na złudzenia, do wnętrza których potrafi uzyskać uparcie, aż do tragicznego finału. Podobnie w charakterze jeden z bohaterów powieści Goldinga — duszpasterz budujący tytułową wieżę na kościele. Miasteczko zamiera w strachu, wiedząc, że konstrukcja dachu negacja logiczna ma prawa wytrzymać. Obłęd zaślepionego wizjonera kończy się katastrofą: bastion wali się z hukiem, niszcząc dom modlitwy oraz okoliczne domy, tudzież mężczyzna już sam popada do wnętrza obłęd.Grzech objawia się jako astronomiczny nurt do przepaści (wewnątrz przekonaniu, że podążam aż do krainy szczęścia) ewentualnie jako zagubienie na pustynnych bezdrożach. W pierwszym przypadku gość łamie sobie kości. Iluzja szczęścia dlatego że jest gdy sztuka filmowa wyświetlany na ścianie. Gdy ktoś usiłuje wskoczyć wewnątrz jego środek, wali głową w środku mur. Gdy diablik stwarzał poświęcony Antoniemu iluzje ponętnej kobiety wewnątrz jego pustelni, pozostawał niewzruszony. Zdawał sobie sprawę, iż jest wciągany do wnętrza grę pozorów, która ma rozbić jego wierność Bogu natomiast zwyciężyć nieustępliwe zapędy podążania ścieżką Prawdy.W drugim przypadku — nieustannych zmian kierunku marszu na pustyni — człek pogrąża się w rozpaczy, osamotnieniu zaś poczuciu bezsensu. Św. Augustyn po latach uznał, iż ściganie zbyt tym, co wydawało mu się pięknem wartym zachodu, wyprowadziła go na bezdroże:W nawróceniu pierwszą sprawą jest szacunek własnego stanu. Człowiek potrafi latami powściągać rozpacz przeżytej katastrofy także zakładać sobie żywot na dnie przepaści. Pomaga mu wewnątrz tym stosowanie najprzeróżniejszych „uśmierzaczy”, które pozwalają nie zachodzić w głowę pogruchotanych kości. Te środki zaradcze do tej pory w wyższym stopniu pustoszą duchowy system człowieka, zamieniając go w snujące się widmo. Ich rozliczny spektrum sprowadza się do wszelkiego rodzaju stanów amoku, które odrywają człowieka od czasu jego własnego serca, zaś tym samym od chwili Boga, Źródła Prawdy.W doświadczeniu grzechu oraz jego gorzkich owoców dominują u ludzi wierzących i pragnących nawrócenia trzy postawy. Pierwsza to wrażenie słabości dodatkowo niemocy autentycznego powrotu do Boga. Lęk, że w życiu nie uda mi się zwyciężyć ogromnego dystansu, kto wyznacza moje istotnie dalekie odejście. Być prawdopodobnie to właśnie próba stało się udziałem Judasza, jaki do wnętrza swoim osamotnieniu uznał, iż negacja logiczna istnieje aktualnie rozwiązanie powrotu. Zbyt z dużej odległości odszedłem, bym był w środku stanie mówić: cała do tyłu!Druga wygląd owo ogromne wrażenie winy, odbierające zacięcie aż do życia także uważanie do siebie. Człowiek w istocie wybitnie koncentruje się na własnym upadku, iż jego mrok przysłania mu łaska Boga.Czasem do wnętrza prawdziwym przeżyciu żalu zbytnio grzechy przeszkadza psychiczne wrażenie winy, wewnątrz którym w centrum uwagi jesteśmy my sami. Cierpimy, iż z powodu naszych pomyłek plus złych wyborów ucierpiało nasze dobre imię. Jak mogłem istnieć taki opóźniony? Jak mogłem to uczynić? Jak mogłem owo komunikować?Trzecia ustosunkowanie się owo zapędy zrobienia gruntownego porządku w środku swoim życiu moralnym plus religijnym oparta w wielu przypadkach na wierze, iż wsio da się przepracować również uleczyć własnym, konsekwentnym wysiłkiem. Radykalizm poprawy siebie płynie z drugiej strony niejednokrotnie z lęku przedtem zatratą siebie w grzechu, jeślibym zaniedbał duchowej pracy. Być prawdopodobnie ta powierzchowność rodzi się z poczucia, że chyba że mam zasłużyć na Bożą czułość, muszę unaocznić się odpowiednią żarliwością, która przywróci mi Bożą aprobatę.Odrębnym problemem jest absencja myślenia o nawróceniu jako drodze, na której do końca życia będzie się w środku człowieku dokonywała wewnętrzna przemiana. Nie ma bo takiego momentu, w którym moglibyśmy rzec: — Dziękuję Ci, Boże, iż jestem do tego stopnia doskonały. Przypowieść o celniku dodatkowo faryzeuszu stanowi ogłoszenie przedtem postawą definitywnego zwycięzcy do wnętrza duchowych bojach.Poszukajmy w środku słowie Bożym tropów wiodących do odkrycia Bożego pomysłu na od początku do końca przeżyte nawrócenie.Zachwyt, który rodzi się w duszy Augustyna, ma swoje źródło do wnętrza odkryciu zasadniczego na rzecz chrześcijańskiego rozumienia nawrócenia faktu: Bóg przychodzi do grzesznika, tak aby otworzyć mu oczy na liczebność, w środku jakim się znajduje. Przychodzi, aby wynieść go na własnych rękach spośród piekła, aż do którego zabłądził.Ewangeliczną ilustracją Boskiej obecności w sąsiedztwie grzeszniku jest spotkanie spośród Samarytanką (J 4,1–42). Życie tej kobiety jest nadzwyczajnie mocnym obrazem ludzkiego zagubienia. „Miała pięciu mężów” — negacja logiczna kochanków, jednak mężczyzn, u których pragnęła odnaleźć szczęście. Błąka się wzorem w środku zaklętym kręgu, kluczy po pustyni do wnętrza rozpaczliwym oczekiwaniu, iż tym społem się uda, że znajdzie właściwego mężczyznę, źródło, które ją napoi. Rozmowa z Jezusem pomaga odsłonić bolesną ranę jej serca. Może znaleźć własne zagubienie, negacja logiczna czując się wobec tym potępioną. Droga przychodzi do Samarytanki, rozpościera się u jej poranionych na jednej nodze na oślep stóp. Tą drogą będzie mogła udać się do „miasta zamieszkałego” (Ps 107,5).Pozostając u Ojca, jest Chrystus prawdą także życiem; oblekając się do wnętrza truchło, stał się drogą. Nie powiedziano ci: „Pracuj a szukaj miły, abyś doszedł aż do prawdy i życia”. Nie owo ci powiedziano. Wstań, leniwcze, rozwiązanie sama aż do ciebie przyszła również śpiącego obudziła cię ze snu, oby cię istotnie obudziła! Wstań również chodź!
